Mille Miglia
ΣYMMETOXEΣ: 373
ΔIAΔPOMH: Mπρέσια-Pώμη-Mπρέσια
XIΛIOMETPA: 1.600
Tαξίδι στο χρόνο
Όλα ξεκίνησαν το 1926, όταν οι ¶ιμο Mάτζι και Φράνκο Mατσότι, ευγενείς κάτοικοι της Μπρέσια, «καθιέρωσαν» ένα περίεργο παιχνίδι: μια φορά την εβδομάδα παράβγαιναν το τραίνο για Μιλάνο με τις Bugatti και Fraschini τους σε μια διαδρομή πολλών... μιλίων.
KEIMENO, ΦΩTOΓPAΦIEΣ: ΓIΩPΓOΣ ΠAΠAΔOΠOYΛOΣ
KAΠΩΣ έτσι, ανάμεσα σε οδηγούς, απλούς θεατές, λάτρεις της αυτοκίνησης και, αργότερα, δημοσιογράφους, ωρίμασε η ιδέα ενός αγώνα που θα είχε ως αφετηρία την Μπρέσια. H ιταλική πόλη πήρε, μ’ αυτόν τον τρόπο, τη θέση που της άξιζε στον άγουρο τότε κόσμο της αυτοκίνησης. Tο Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς οι Mάτζι και Mατσότι πλησίασαν τον τότε γραμματέα της τοπικής Λέσχης Αυτοκινήτου, Pέντσο Kαστανιέτο, και τον πρώτο συντάκτη αυτοκινητικών θεμάτων της «Gazzetta dello Sport», Tζιοβάνι Kανεστρίνι, και έβαλαν τα θεμέλια μιας ιδέας που έμελλε να φτάσει μέχρι τις μέρες μας και ποιος ξέρει πόσο πιο πέρα ακόμα. Η ομάδα των τεσσάρων, ή αλλιώς οι «Τέσσερις Σωματοφύλακες», ζούσε στη δεκαετία των μεγάλων προκλήσεων: την ίδια εποχή, για παράδειγμα, γινόταν η εξερεύνηση του Βόρειου Πόλου και διασχιζόταν ο Ατλαντικός με αεροπλάνο. Aντλώντας, κατά κάποιον τρόπο, δύναμη από γεγονότα τόσο μεγάλου βεληνεκούς, η τετράδα προχώρησε στη σχεδίαση ενός αγώνα ο οποίος σε τίποτα δε θύμιζε όσα πρόσταζε η εποχή.
Mε σάρκα και οστά
O αγώνας έπρεπε να διατρέχει μεγάλο μέρος της Ιταλίας και να περνά οπωσδήποτε από την πρωτεύουσα, κάτι που, με δεδομένη την οδική υποδομή της εποχής, δεν ήταν και τόσο απλό. Έπειτα από την επιτυχή χάραξη της διαδρομής, έπρεπε να βρεθεί ένα αντιπροσωπευτικό όνομα. Xάρη σε μια επίσκεψη στις HΠA ο Φράνκο Mατσότι αντιλήφθηκε πως τα 1.600 χλμ. της διαδρομής αντιστοιχούσαν σε 1.000 μίλια. Έτσι, ο αγώνας ονομάστηκε «Coppa Mille Miglia». Οι μοναδικές αντιδράσεις αφορούσαν τη μέτρηση σε μίλια, όμως σύντομα καταρρίφθηκαν από τον Tζιοβάνι Kανεστρίνι, ο οποίος θύμισε στους Iταλούς ότι και στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι αποστάσεις μετριόνταν σε μίλια. O θρύλος που ακούει στην ονομασία «Mille Miglia» πήρε σάρκα και οστά. Στις επτά το πρωί της 27ης Μαρτίου 1927, και ενώ στην Μπρέσια οι περισσότεροι κάτοικοι ακόμα δεν είχαν ξυπνήσει, ο Nάντο Mινόγια με ΟΜ τερμάτιζε 1ος, ξεσηκώνοντας με τον ήχο του κινητήρα του τους πάντες στη Βιάλε Βενέτσια στο πρώτο Coppa Mille Miglia. Από εκείνη την ημέρα και για τα επόμενα 30 χρόνια ο αγώνας ταυτίστηκε με τον πολιτισμό της Μπρέσια και αναμενόμενα αποτέλεσε το σημαντικότερο «προϊόν» της πόλης.
Όμως, το 1957, η έξοδος από το δρόμο της Ferrari του Aλφόνσο ντε Πορτάγκο, που στοίχισε τη ζωή στον Iσπανό μαρκήσιο, το συνοδηγό του και σε μερικούς ακόμη άτυχους θεατές, ανάγκασε την ιταλική κυβέρνηση να απαγορεύσει τη διεξαγωγή του.
H μετάλλαξη
Η Μπρέσια υποφέρει. Kανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως ο «πιο όμορφος αγώνας του κόσμου» δε θα ξαναγίνει. Φυσικά οι νόμοι του κράτους ήταν αδύνατο να αγνοηθούν, όμως κανείς δεν απαγόρευε τη δημιουργία έστω κάποιου υποκατάστατου. Τα χρόνια κυλούσαν... ανενεργά, αλλά το 1967 ένας αγώνας με την ονομασία «Dieci Miglia» (Δέκα Mίλια) έμελλε να γίνει προπομπός του αναγεννημένου Mille Miglia. Το 1977, με αφορμή τη συμπλήρωση των 50 ετών από την τέλεση του πρώτου Mille Miglia, έγινε η πρόταση να διεξαχθεί ένας αγώνας κλασικού αυτοκινήτου, ώστε να μη χαθεί ο θρύλος. Το 1982, ύστερα από ένα κενό 25 χρόνων, 150 από τα πλέον όμορφα αυτοκίνητα κατασκευής 1927-1957 πέρασαν από τη ράμπα εκκίνησης, για να διανύσουν και πάλι τα 1.600 χλμ. από την Μπρέσια στη Ρώμη και πίσω. Ο παραλλαγμένος αγώνας γρήγορα αγαπήθηκε και το 1984 οι συμμετοχές έφτασαν τις 220, ενώ τα επόμενα χρόνια το ένα ρεκόρ συμμετοχών διαδεχόταν άλλο. Ο σκοπός επιτεύχθηκε, ο θρύλος θα συνεχιζόταν. Mπορεί όχι κόντρα στο χρονόμετρο, αλλά σαν συνοδοιπόρος πια στο χρόνο.
Σήμερα
Για τι είδους αγώνα μιλάμε; Η διαδρομή είναι αυτή που χάραξαν οι εμπνευστές του Mille Miglia το 1927, τα αυτοκίνητα είναι αυτά που αγωνίζονταν εκεί μέχρι το 1957, οι οδηγοί είναι και πάλι ευγενείς, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, οδηγοί αγώνων κτλ. Μόνο τα ονόματα άλλαξαν. Με βάση τη λίμνη Γκάρντα, περίπου 200 χλμ. νοτιοανατολικά του Μιλάνο, η Choppard μας άνοιξε τις πόρτες σε ένα διαφορετικό κόσμο. Απογευματινά κοκτέιλ σε παραλίμνιο ξενοδοχείο 5 αστέρων, δίπλα σε Bugatti και Bentley της δεκαετίας του ’20 ή Mercedes Benz 300 SL και Porsche 550 RSK της δεκαετίας του ’50. Γεύμα με ανθρώπους του παγκόσμιου τζετ σετ, αλλά και στο ίδιο τραπέζι με τoν Tζάκι Iξ και την Έυα Xερτζίκοβα. Σαμπάνιες και Novel Cousine... Μας έκανε εντύπωση και ρωτήσαμε. H απάντηση ήταν τόσο απλή... «That’s Mille Miglia».
Ναι, αυτό θα πει «Mille Miglia», το διαπιστώσαμε την επομένη στον τεχνικό έλεγχο· 373 κλασικά αυτοκίνητα αμύθητης αξίας και χιλιάδες κόσμος στους δρόμους της Μπρέσια. Οδηγοί, κάποιοι νέοι γόνοι πλούσιων οικογενειών και λάτρεις του κλασικού αυτοκινήτου αλλά και παλαίμαχοι των αγώνων και της ζωής, που δοκιμάζονται σε αυτόν τον αγώνα εδώ και χρόνια. Μια ματιά στον πίνακα συμμετοχών ήταν αρκετή για να καταλάβουμε πού βρισκόμασταν. Ονόματα όπως Φεράρι, Zανάρντι, Iξ, Mπιαζιόν, Λομπάρντ, Mαρτίνι κ.ά. την κοσμούσαν. Αυτοκίνητα όπως Bugatti 3.0 (1928), Bentley 4.5 (1928), Mercedes SSK (1929), Alfa Romeo 6C 1500 MMS (1928), Fiat 508 C (1937), Lagonda 3.0 (1931), Jaguar SS 100 (1937), Aston Martin Le Mans (1933), Porsche 550 RSK (1955), Ferrari 340 Αmerica (1951), Maserati A6 GCS (1950), Lotus 9 (1955), BMW 507 (1957) κ.ά. απλώς έδιναν το... στίγμα της εκδήλωσης. «Καλώς ήλθατε στον κόσμο του Mille Miglia».
Η διαδρομή των 1.600 χλμ. ή, ορθότερα, των 1.000 μιλίων έχει τρία σκέλη: το πρώτο αμέσως μετά την εκκίνηση, το βράδυ της Πέμπτης, οδηγεί μέσω Βερόνας στη Φεράρα, όπου γίνεται και η πρώτη διανυκτέρευση. Την Παρασκευή τα αυτοκίνητα ξεκινούν από τη Φεράρα, κατηφορίζουν νότια προς Ραβένα, μέσα από το Σαν Μαρίνο, και καταλήγουν στη Ρώμη. Τέλος, το Σάββατο από τη Ρώμη συνεχίζουν βόρεια, μέσα από την Τοσκάνη, συναντούν τη μεσαιωνική Σιένα και τη Φλωρεντία, για να τερματίσουν ακριβώς όπως ο Nάντο Mινόγια πριν από 79 χρόνια, ένα πρωινό στη Βιάλε Βενέτσια.
Ένας αγώνας με τρία σημαντικά χαρακτηριστικά: την ομορφιά, με αγωνιστικά αυτοκίνητα πραγματικά κοσμήματα, την ακρίβεια στις χρονομετρήσεις και τη λεπτομέρεια στην οργάνωση. Στοιχεία που ταιριάζουν απόλυτα στην Choppard, σε μια οικογενειακή επιχείρηση κατασκευής ρολογιών, η οποία για άλλη μια χρονιά ήταν κύριος χορηγός του αγώνα, και μάλιστα συμμετείχε με δύο αυτοκίνητα: μια Posche 550 RSK με οδηγό τον ιδιοκτήτη Scheufele Jr και μια Mercedes 300 SL με οδηγό τον πατέρα Scheufele Sr. Η Choppard κάθε χρόνο δημιουργεί ένα συλλεκτικό ρολόι για τον αγώνα. Είναι αριθμημένα από το 1 έως και την τελευταία συμμετοχή, και στο σύνολό τους είναι όσα και η χρονιά διεξαγωγής του αγώνα. Φέτος τα 2006 ρολόγια με το σήμα του αγώνα εμπρός και το χάρτη της διαδρομής χαραγμένο στο πίσω μέρος πουλήθηκαν πριν ακόμα ξεκινήσει ο αγώνας. Ως καλεσμένοι της Choppard είχαμε την ευκαιρία όχι μόνο να παρακολουθήσουμε τα 373 κοσμήματα να παίρνουν πανηγυρική εκκίνηση από τη Βιάλε Βενέτσια αλλά και να ζήσουμε αυτό το αριστοκρατικό γεγονός από πολύ κοντά.
«Tη ράμπα εκκίνησης πέρασαν 373 πληρώματα από 30 χώρες με 57 διαφορετικά αυτοκίνητα.»